Eindeloos genieten!
Blijf op de hoogte en volg Danyell
16 September 2012 | Nederland, Niekerk
Na de Hunzeloop van gisteren staat er vandaag weer een struuntochtje door het Westerkwartier op het programma. Dit keer wordt het de route vanuit Zuidhorn, de langste van de 5 die ik gedownload had. Ruim 23 kilometer en een ommetje in Enumatil voor een cache die iets van de route af ligt.
Ik had ontbijt om half negen opgegeven en na wederom een heerlijke nachtrust werd ik wakker terwijl het zonnetje lekker in de kamer scheen. Gauw even een beetje gepoedeld en toen op naar de ontbijtzaal. Die had ik weer helemaal voor mezelf alleen en de tafel was weer fleurig gedekt. Ze gebruiken hier allemaal van die gezellige kleuren, veel geel en rood, leuk hoor.
Het ontbijt smaakte me prima, alleen de jus d´orange heb ik laten staan, daar krijg ik maagpijn van. Als ik Gert of José (de eigenaren) zie, zal ik dat wel even zeggen. Beetje zonder als het er morgen weer staat! Na het ontbijt al m’n al klaarstaande spulletje gepakt en toen ik bij Kiaatje kwam, zaten daar allemaal konijntjes aan hun ochtendsilflage.
De lucht boven de weilanden was helemaal heiig en ik heb er gauw een paar fotootjes van gemaakt. Toen het korte stukje naar Zuidhorn gereden en daar was de start snel gevonden. Vlak naast een restaurant, dat komt goed uit voor vanmiddag, kan ik lekker aan de koffie na de tocht!
Ik besluit om zo te lopen dat ik de cache vrij snel na het begin heb, uit ervaring weet ik dat ik niet zoveel zin meer heb in uitgebreid zoeken aan het eind van een tocht. En zo ga ik op pad richting Enumatil. Eerst een stukje door Zuidhorn zelf, langs een mooi wit kerkje.
Maar al gauw ben ik het dorp uit en dan begint het grote genieten! De zon schijnt volop, de route gaat over heel rustige smalle asfaltwegen langs boerderijen en langs weilanden. Prachtige vergezichten, dom starende koeien, af en toe een auto met altijd een vriendelijke bestuurder erin, ’t is een prachtige morgen!
Helaas zie ik echter in de verte grijze bewolking opdoemen en langzamerhand trekt de lucht steeds meer dicht. Er staat een stevige wind en zonder zon is het aan de frisse kant. Ik ben blij met m’n jasje! Dan kom ik in Enumatil en ga een stukje rechtsaf naar de cache. Die heb ik snel gevonden, maar het logboekje is drijfnat, lastig om m’n naam erin te zetten!
Op de weg naar de cache toe heb ik al gezien dat er een schattig uitziend theehuisje in het dorp zit en dat is zowaar al open! Terugkomend van de cache ga ik hier even lekker een bakkie doen. Het is nog wel vroeg op de route, maar aan zo’n leuk uitspanninkje kan ik geen weerstand bieden hoor! Tante Til heet het en binnen staat een hele verzameling oude blkjes, leuk!
Dan maar weer verder over eindeloze wegen langs eindeloze weilanden. Het weer doet z’n best, de zon komt af en toe door de wolken heen en nu het wat later op de ochtend wordt, wordt het ook wat warmer en al gauw hang ik m’n jasje aan de rugzak. Ik kom door Den Horn en arriveer dan in Aduard, waar ik voor de tweede aan de koffie ga. Hier biets ik ook een stempeltje voor m’n wandelboekje, dat was ik bij Tante Til vergeten.
Na Aduard steek ik het Van Starkenborchkanaal over en aan de overkant mag ik dat kanaal een heel eind gaan volgen over een lang betonnen fietspad. Links het kanaal met af en toe een boot en rechts prachtige doorkijkje over de weilanden, best een leuk stuk!
Dan wijk ik af van het kanaal en ga dan een behoorlijke lus lopen, ik zie links Noordhorn liggen, maar moet eerst rechtdoor om dan veel verder pas linksaf te gaan en met een grote boog terug te lopen. Ik las nog een bankjesrust in en verder loop ik gewoon te genieten van het landschap en de rust en de stilte. Hier hoor je echt niks anders dan de wind in de bomen en je voetstappen op het wegdek!
Ik had gehoopt dat er in Nordhorn nog een cafeetje zou zitten, want ik had hoge nood en dan is dit landschap wel errug kaal, hoor! Maar helaas, er zat niks, maar gelukkig was het nog maar twee kilometer naar de finish in Zuidhorn, dat haalde ik nog wel. In Zuidhorn zelf vele prachtige huizen lopen bewonderen en toen was daar het restaurant bij Kiaatje!
Snel eerst even een toilet opgezocht en toen aan de koffie met dit keer Groningse koek erbij. Die is best machtig, ik denk dat ik vanavond aan een broodje genoeg heb, heb niet zoveel behoefte aan een uitgebreide maaltijd dit keer.
Ik ben een beetje omgereden op de terugweg en zag opeens een bordje naar “ het kerkje van Harkema” staan. Daar ben ik jaren geleden met Rob geweest en ik besloot even een kijkje te gaan nemen. Het kerkje was nog net zo leuk als toen en het theehuis, wat toen nog een in aanbouw zijnde puinhoop was, is nu helemaal af. Ik raakte met twee andere bezoekers aan de praat en van hen hoorde ik dat Boer Harkema zelf was overleden. Goh, ik zie de man nog zo zitten, alsmaar verhalen vertellend en koffieschenkend!
Nu ben ik weer terug in de Boertel, lekker gedouched en haartjes gewassen, kopje koffie erbij en dit verslag aan het tikken.
Ik had ontbijt om half negen opgegeven en na wederom een heerlijke nachtrust werd ik wakker terwijl het zonnetje lekker in de kamer scheen. Gauw even een beetje gepoedeld en toen op naar de ontbijtzaal. Die had ik weer helemaal voor mezelf alleen en de tafel was weer fleurig gedekt. Ze gebruiken hier allemaal van die gezellige kleuren, veel geel en rood, leuk hoor.
Het ontbijt smaakte me prima, alleen de jus d´orange heb ik laten staan, daar krijg ik maagpijn van. Als ik Gert of José (de eigenaren) zie, zal ik dat wel even zeggen. Beetje zonder als het er morgen weer staat! Na het ontbijt al m’n al klaarstaande spulletje gepakt en toen ik bij Kiaatje kwam, zaten daar allemaal konijntjes aan hun ochtendsilflage.
De lucht boven de weilanden was helemaal heiig en ik heb er gauw een paar fotootjes van gemaakt. Toen het korte stukje naar Zuidhorn gereden en daar was de start snel gevonden. Vlak naast een restaurant, dat komt goed uit voor vanmiddag, kan ik lekker aan de koffie na de tocht!
Ik besluit om zo te lopen dat ik de cache vrij snel na het begin heb, uit ervaring weet ik dat ik niet zoveel zin meer heb in uitgebreid zoeken aan het eind van een tocht. En zo ga ik op pad richting Enumatil. Eerst een stukje door Zuidhorn zelf, langs een mooi wit kerkje.
Maar al gauw ben ik het dorp uit en dan begint het grote genieten! De zon schijnt volop, de route gaat over heel rustige smalle asfaltwegen langs boerderijen en langs weilanden. Prachtige vergezichten, dom starende koeien, af en toe een auto met altijd een vriendelijke bestuurder erin, ’t is een prachtige morgen!
Helaas zie ik echter in de verte grijze bewolking opdoemen en langzamerhand trekt de lucht steeds meer dicht. Er staat een stevige wind en zonder zon is het aan de frisse kant. Ik ben blij met m’n jasje! Dan kom ik in Enumatil en ga een stukje rechtsaf naar de cache. Die heb ik snel gevonden, maar het logboekje is drijfnat, lastig om m’n naam erin te zetten!
Op de weg naar de cache toe heb ik al gezien dat er een schattig uitziend theehuisje in het dorp zit en dat is zowaar al open! Terugkomend van de cache ga ik hier even lekker een bakkie doen. Het is nog wel vroeg op de route, maar aan zo’n leuk uitspanninkje kan ik geen weerstand bieden hoor! Tante Til heet het en binnen staat een hele verzameling oude blkjes, leuk!
Dan maar weer verder over eindeloze wegen langs eindeloze weilanden. Het weer doet z’n best, de zon komt af en toe door de wolken heen en nu het wat later op de ochtend wordt, wordt het ook wat warmer en al gauw hang ik m’n jasje aan de rugzak. Ik kom door Den Horn en arriveer dan in Aduard, waar ik voor de tweede aan de koffie ga. Hier biets ik ook een stempeltje voor m’n wandelboekje, dat was ik bij Tante Til vergeten.
Na Aduard steek ik het Van Starkenborchkanaal over en aan de overkant mag ik dat kanaal een heel eind gaan volgen over een lang betonnen fietspad. Links het kanaal met af en toe een boot en rechts prachtige doorkijkje over de weilanden, best een leuk stuk!
Dan wijk ik af van het kanaal en ga dan een behoorlijke lus lopen, ik zie links Noordhorn liggen, maar moet eerst rechtdoor om dan veel verder pas linksaf te gaan en met een grote boog terug te lopen. Ik las nog een bankjesrust in en verder loop ik gewoon te genieten van het landschap en de rust en de stilte. Hier hoor je echt niks anders dan de wind in de bomen en je voetstappen op het wegdek!
Ik had gehoopt dat er in Nordhorn nog een cafeetje zou zitten, want ik had hoge nood en dan is dit landschap wel errug kaal, hoor! Maar helaas, er zat niks, maar gelukkig was het nog maar twee kilometer naar de finish in Zuidhorn, dat haalde ik nog wel. In Zuidhorn zelf vele prachtige huizen lopen bewonderen en toen was daar het restaurant bij Kiaatje!
Snel eerst even een toilet opgezocht en toen aan de koffie met dit keer Groningse koek erbij. Die is best machtig, ik denk dat ik vanavond aan een broodje genoeg heb, heb niet zoveel behoefte aan een uitgebreide maaltijd dit keer.
Ik ben een beetje omgereden op de terugweg en zag opeens een bordje naar “ het kerkje van Harkema” staan. Daar ben ik jaren geleden met Rob geweest en ik besloot even een kijkje te gaan nemen. Het kerkje was nog net zo leuk als toen en het theehuis, wat toen nog een in aanbouw zijnde puinhoop was, is nu helemaal af. Ik raakte met twee andere bezoekers aan de praat en van hen hoorde ik dat Boer Harkema zelf was overleden. Goh, ik zie de man nog zo zitten, alsmaar verhalen vertellend en koffieschenkend!
Nu ben ik weer terug in de Boertel, lekker gedouched en haartjes gewassen, kopje koffie erbij en dit verslag aan het tikken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
