Een Siberische tweede dag.

Zo, wat een heerlijke, lange nachtrust heb ik gehad! Gisteren ben ik zo rond 23.00 gaan slapen en ik heb aan één ruk doorgeslapen tot vanmorgen 8 uur. Of ik het ook nodig had, na die lange dag van gisteren. Omdat ik gisteren natuurlijk uitgebreid onder de douche ben geweest, kan ik vanmorgen volstaan met een kattenwasje aan de wasbak. Dat komt goed uit, want ik moet de douche delen met drie andere dames. Hoef ik in ieder geval op niemand te wachten!

Klokslag 9 uur staat gastheer Hans met het ontbijt voor de deur, en dat is super verzorgd. Lekkere broodjes, beleg, een eitje, yoghurt en melk en jus d'orange. Ook is er een plastic zakje bij gedaan, zodat ik van wat eventueel overblijft een lunchpakketje kan maken. Heel attent. Samen met een kopje koffie doe ik het ontbijt alle eer aan. Na het afrekenen zeul ik m'n tas naar beneden en inspecteer de kamer nog even op vergeten spulletjes. Na een babbeltje met de gastvrouw ga ik op pad voor dag 2.

Het valt vies tegen met de kou vandaag, er staat een enorm koude en gure noordoostenwind en die heb ik vandaag het grootste deel van de dag tegen. In het begin valt het nog wel mee, het eerste stuk gaat door het bos en de duinen en af toe loop ik een beetje in de luwte. Maar dan moet ik een lang graspad op en daar heeft de wind vrij spel. Dit wordt gevolgd door een prachtig stuk door een begrazingsgebied, waar ik de wind echt pal tegen heb. Ontzettend jammer dat het zulk grauw weer is, want wat zou dit mooi zijn met een zonnetje erop! De grote grazers zijn er vandaag wel, maar staan veilig aan de andere kant van een watertje.

Zo langzamerhand nader ik het sluftergebied en daar loopt de route over een paar prachtige struinpaadjes. Maar het is hier wel hartstikke kaal, dus ik loop in de volle wind, en die lijkt steeds harder te gaan waaien! Als ik dan ook de afslag "slufter" bereik, klim ik over de duinenrij om aan de andere kant een kopje koffie te gaan doen. Zijn ze gesloten! Dat is balen, als ik ooit trek heb gehad in een bakkie, is het nu wel! Maar ja, er is niks aan te doen en in de luwte van het terras gun ik mezelf een paar minuutjes rust. Maar het is te koud om lang stil te blijven zitten, dus klim ik de duinenrij weer over en vervolg het pad langs de slufter.

Afzien! Pal tegen de wind in weer natuurlijk, soms sta ik even stil en om op adem te komen, draai ik me dan van de wind af. Wat heerlijk zou het zijn als ik de andere kunt op mocht! Dan eindigt het pad in een natuurterrein waar geen toegang is en moet ik de duinenrij weer over om aan de andere kant verder te gaan. Bovenop kijk ik nog even terug op de slufter, het was schitterend, maar ijzig koud!

Aan de andere kant mag ik voor het eerst tijdens deze tocht een heel stuk over een asfaltfietspad. Heerlijk! Het pad golft door de duinen heen en gaat zowaar af en toe een stukje naar het westen zodat ik soms de wind in de rug heb. Ik loop te genieten! Na een kilometertje of twee op dit pad kom ik bij een vakantiepark met een restaurant, de Kajuit en deze is gelukkig wel open. Binnen is een grote ronde tafel met loungestoelen er omheen en in het midden een knapperend haardvuurtje. Koffie met een Texelse koek erbij en Daan is weer helemaal tevreden,

Nadat ik opgewarmd ben en weer even via de social media contact heb gehad met de rest van de wereld ga ik weer verder, nu richting het strand. Ik loop nu met de wind van schuin opzij en over een redelijk verhard pad, eerst beton en later schelpen met een soort versteviging ertussen. Loopt prima. Ook dit pad golft weer door de duinen, dus het is weer best pittig klimmen en dalen vandaag!

Dan mag ik weer door het mulle zand de duinen over en arriveer voor de derde keer tijdens dit pad op het strand. En dan komt er een wel heel heftig stuk. Ik ben bijna op de uiterste punt van het eiland en moet dus echt pal tegen de wind in. Die giert over een onwijs breed strand en ik word compleet gezandstraald. Om de haverklap moet ik even achterstevoren op adem komen, dus echt opschieten doe ik ook niet. Ik moet naar de vuurtoren die een eindje verderop staat en die lijkt maar niet dichterbij te komen.

Wel heb ik de mazzel dat er net op dit stukje strand een klein beetje blauw in de lucht verschijnt en zowaar komt de zon een kwartiertje tevoorschijn! Gelijk ziet de wereld er veel leuker uit en m'n camera maakt overuren. Schitterende lucht ook, met die zon die vanachter de donkere wolken tevoorschijn komt. Ik ploeter dapper verder en zie in de verte Vlieland liggen. Goh, daarvandaan ben ik een keer met de boot naar Texel gevaren, toen was het 30 graden, wat een verschil met nu!

Eindelijk ben ik bij de golfbreker op de punt van Texel en dan moet ik het brede strand over naar de strandtent die daar uitnodigend staat. Of er geen end aan komt, gelukkig is het meeste losse zand weggeblazen en is het strand redelijk hard, anders was het helemaal een ramp geweest. Eindelijk, eindelijk, eindelijk ben ik dan bij de strandtent en hoewel maar 4,5 kilometer verder dan daarnet ga ik toch weer aan de koffie! En m'n schoenen even ontzanden ....

Na de koffie loop ik langs de vuurtoren, met de belofte dat ik nu wat vaker de wind van achteren zal hebben. En ja hoor, ik mag heerlijk in de luwte rondom een mooi watertje lopen met een prachtig uitzicht op de vuurtoren. Dan ben ik bij de steiger van de boot naar Vlieland en natuurlijk ga ik een kijkje nemen. De steiger is nog niet opgebouwd, alleen de palen staan er, want de boot gaat in mei pas weer varen.

Dan is het de bedoeling dat ik via een heel lange grasrijk naar De Cocksdorp loop, maar bovenop die dijk giert de wind weer om me heen en dat ben ik echt een beetje zat nu. Beneden zie ik een prachtige asfaltweg lopen, dus de keus was niet moeilijk ... Via deze weg arriveer ik in De Cocksdorp en daar verlaat ik het Texelpad om naar m'n logeeradres 2 km verderop te gaan. Omdat ik zeker weet dat ik vanavond geen zin meer heb om terug te lopen, eet ik een patatje bij een snackbar. Ook ga ik even de Plus in om een kam te kopen, die was ik vergeten.

Bij een soort interieurwinkel, die ik nog ken van toen ik een keer met Elly op Texel was, koop ik een souvenir-koelkastmagneet en wandel dan verder naar kampeer- en logeerboerderij Madura. Daar word ik heel prettig ontvangen, m'n bagage staat al op m'n kamer en samen met gastvrouw Petra en haar moeder geniet ik van een heerlijk bakje koffie.

De kamer is boven, met op de overloop een soort zitje. Er zijn nog drie kamers, maar vandaag ben ik de enige gast en heb dus het rijk alleen. Ook hier heb ik WiFi en kan dus online om dit verslag te maken. Alles voor het ontbijt van morgen staat al hierboven, dus ik kan zelf bepalen wanneer ik opsta, ontbijt en vertrek. Prima geregeld! Er zijn drie vriendelijke poezen en een aardige hond in huis, buiten op het erf lopen kippen en in de stallen staan paarden. Leuk adresje weer, heel anders dan gisteren!

Het was dus weer een fijne dag vandaag, maar wel weer behoorlijk zwaar. Zal dus best wel weer slapen vannacht, ik voel me nu na de douche tenminste alweer lekker rozig! Enige nadeel is dat ik de afstandsbediening van de TV nergens kan vinden, straks dus maar ff GTST op de I-pad bekijken!