Van Meppel naar Hoogeveen

De laatste etappe die ik heb gelopen was op 5 april, daarna werd het Pasen en de week na Pasen heb ik bewust even pas op de plaats gemaakt met m'n wandelingen op het Westerborkpad. Ik heb namelijk het plan opgevat om het pad op een (voor mij) zinvolle en mooie manier af te sluiten.

Ik ga de laatste wandeldag, de etappes van Beilen via Hooghalen naar Kamp Westerbork, op 4 mei lopen en wil daarna aansluitend de Dodenherdenking in het kamp bijwonen. Ik heb al informatie opgezocht en daar blijkt een drukbezochte stille tocht gehouden te worden. Het zal die avond dus best een latertje worden en om die laatste dag helemaal op m'n gemak door te kunnen brengen heb ik voor 2 nachten een hotelletje in de omgeving geboekt.

Dat betekende wel dat ik de twee tussenliggende wandeldagen moest spreiden over een (vergeleken met de andere wandeldagen) iets langere tijd. De planning was om dag 11 te lopen in de week van 16 april en dag 12 in de week van 23 april. Voor de week van 16 april werd echter zulk slecht weer voorspeld, dat ik heb gekozen voor de zondag daarvoor zodat ik op 15 april weer op pad ging.

Ik had gehoord dat het centrum van Hoogeveen behoorlijk op de schop lag en daarom besloot ik om Kiaatje op station Meppel te zetten, direct te gaan lopen en 's middags met de trein terug te gaan. De rit op zondagochtend ging natuurlijk vlot en omdat ik vermoedde dat de koffie-kiosk op station Meppel op zondag nog niet zo vroeg open zou zijn, heb ik zo'n half uurtje van tevoren koffie gekocht bij een benzinestation en die in de auto opgedronken.

Iets over achten was ik in Meppel en kwam daar tot de ontdekking dat ik weer vergeten was de tracks in m'n GPS te laden …, net als bij de proloog. Verdorie! Maar goed, ik zou de weg ook wel vinden aan de hand van de beschrijving en de kaartjes, geen probleem! Toen ik op pad ging was het best redelijk weer, af en toe een zonnetje, af en toe wat wolken.

Meppel zelf was uitgestorven natuurlijk op dit uur. Best wel leuk om door dit stadje te wandelen, hoewel ik me ook hier weinig wist te herinneren van vroeger. Ja, dat water kwam me nog wel bekend voor, maar voor de rest …, nee, niet echt!

Vrij snel kom ik in het Slotplantsoen, waar een Joods monument staat. Erg mooi hieraan vind ik de dakpunt, waar in een soort groen uitgeslagen metaal een Davidsster staat. Heel bijzonder. Vanaf hier zie ik opeens ook weer markering, wat het nog gemakkelijker maakt om de route te volgen.

Zo zoetjes aan ga ik Meppel uit en kom langs een leuk oud tolhuisje: Tolhuis De Knijpe. het betreft "den straatweg naar de Wijk en naar Koekange". Aan het huisje hangt een lijst met prachtige historische tolbedragen. Zo betaal je voor een rund of een ezel anderhalve cent, maar voor een schaap of een varken maar 1 cent. Zo te zien hoeven loslopende mensen niet te betalen, dus ik mag gratis verder, fijn!

De route gaat nu een heel stuik langs het water, de Hoogeveense Vaart, lees ik ergens. Ik passeer de Rogatsluis en wijk daar even van de route af om het plaatsnaambord van Rogat op de foto te zetten. Gek hè, ik heb hier vroeger zo vaak een vakantie doorgebracht en waar Koekange zichzelf in m'n geheugen heeft vastgezet, heb ik naar m'n gevoel van Rogat nog nooit gehoord!

Ik nader nu Koekange en helaas hebben de wolken het inmiddels gewonnen van de zon en begint het weer behoorlijk koud te worden. Ik ben tenminste erg blij dat ik nu wel m'n handschoenen bij me heb en m'n winterjasje aan! In Koekange gaan de kerkgangers net de kerk in, dat lijkt een vrij nieuwe kerk, maar ik denk dat hij alleen opgeknapt is, want een bord vertelt dat de eerste steen al in 1834 is gelegd.

Verder is ook in Koekange alles uitgestorven en koffie heb ik in de verste verte niet kunnen ontdekken. Bij de bushalte midden in het dorp is de finish van etappe 25 en ik sla de gelopen track op. Toch alweer ruim 12 kilometer onder de voetzooltjes door laten glijden!

Na Koekange loop ik een heel stuk evenwijdig met de spoorlijn, eerst door een natuurgebiedje "Koekange", later langs weilanden, door een stukje bos en opeens is daar ook een stukje hei. Erg jammer dat het nu zo somber is geworden, weer niet veel zonnige foto's vandaag!

Ik arriveer in Echten, een schattig dorpje waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Er staat een nagebouwd plaggenhutje en ik verwonder me voor de zoveelste maal over de kleine ruimte waarin een heel gezin moest leven. Bij het "Huis met de Belle" ga ik even naar binnen voor een souvenirtje (een prachtige glazen poes), een kaart en een stempeltje voor in m'n wandelboekje.

Dan de passage langs landgoed Echten, waar een enorme duiventil staat. Het landgoed zelf mag je niet op, ik kan alleen een fotootje door het hek heen maken. Een eindje verder vind ik eindelijk een restaurantje dat open is en kan ik genieten van een kopje koffie. Valt niet mee hoor, na 20 kilometer pas koffie …

Daarna weer verder richting Hoogeveen, als ik weer langs de Hoogeveense Vaart loop, zie ik aan de overkant mensen druk bezig met bekertjes op een tafel te zetten. In het Huis met de Belle had ik al gehoord dat vandaag de Cascaderun werd gehouden in Hoogeveen en ja hoor, na een poosje zag ik de nummer 1 aan komen hollen. Snel daarna de nummer 2 en 3 en weer een poosje later de nummer 1 bij de dames.

Er volgden veel meer lopers (rond de 8000 hoorde ik later) en ik liep me te amuseren met het bekijken van de verschillende loopjes, Leuk hoor, geen twee mensen lopen hetzelfde! De stroom lopers blijft maar komen en ik ben bang dat ze heel veel bekertjes tekort komen, afgaande op wat ik daarnet gezien heb …

Als ik dan uiteindelijk Hoogeveen in ga, ben ik niet meer zo blij met al die hardlopers, het blijkt dat ik verschillende keren het parcours moet kruisen en het kost me veel tijd om de dranghekken te omzeilen en een rustig momentje af te wachten om tussen de meute door te kunnen laveren. Ook door de drukte mis ik ergens een linksaf-pijl en raak op zoek naar de Joodse Begraafplaats het spoor bijster.

Ik loop tig keer heen een weer, vraag het aan een paar mensen en uiteindelijk tref ik iemand die me de goede weg kan wijzen. De begraafplaats is gesloten, maar ik kan volop foto's maken van het monument voor de begraafplaats. Daarnaast staat een lamp, met weer een mooie tekst erbij: Over hen die wonen in het land van de schaduw van de dood straalt een licht.

Ik markeer het punt op m'n GPS en dan komen er twee jongens naar me toe gefietst. Of ik het kan vinden? Huhhh??? Wat blijkt: die jongens zien me met een GPS bezig en het toeval wil dat ik pal naast een cache sta. We schieten met z'n drieën in de lach en ik vertel dat ik weliswaar nu niet bezig ben met cachen, maar wel een cacher ben. We wisselen onze cachersnamen uit en zo kan ik op aanwijzing van Team Kleine nog een volkomen onverwachte cache loggen. Leuk intermezzo!

Het volgende historische punt is de voormalige synagoge, een prachtig gebouw, met daarnaast een monument met een tekst, waar ik voor de zoveelste keer weer eens stil van word. Ik lees de tekst een paar keer, prachtig dat iemand in een paar zinnen zo'n emotioneel beladen boodschap kan overbrengen!

Overigens sta ik hier op een kruispunt met de aanwijzing "bij de verkeerslichten rechtsaf". Nou, die aanwijzing mogen ze in de volgende druk wel veranderen, want hier wordt duidelijk gewerkt aan een rotonde! Maar goed, ik ga rechtsaf en kruis voor de 4e maal het hardloopparcours, maar ben hier net op tijd om de nummer laatst door de finish te zien komen.

Via een heel klein en oud Joods kerkhofje, waar nog maar twee zerken staan, en de markt, waar in 1942 tijdens een grote razzia 165 Joden werden verzameld om getransporteerd te worden naar Westerbork, bereik ik rond kwart over vier station Hoogeveen.

Helaas gaat de koffie-kiosk net voor m'n neus dicht en moet ik meer dan een half uur wachten op m'n trein. Het perron stroomt vol met hardlopers, maar gelukkig weet ik in de trein nog wel een plekje te bemachtigen. Het zal zo 10 over vijf zijn dat ik bij Kiaatje arriveer en de zon, die zo'n groot deel van de dag verstek heeft laten gaan, komt nu weer aarzelend tevoorschijn. De reis naar huis verloopt weer vlot, geen files natuurlijk op deze zondag.

Dag 11 is dus een beetje een wisselvallige dag geweest, koud en somber, weinig gelegenheid tot rusten onderweg en een hoop gedoe rondom die Cascaderun. Ik heb wel weer veel mooie dingen gezien, maar ik hoop toch dat de laatste twee dagen wat minder koud en wat zonniger zullen zijn. Hoewel ik de laatste dag natuurlijk niet meer voor het uitkiezen heb, dat wordt 4 mei, zelfs al stortregent het!