Van 't Harde naar Zwolle

Vandaag is Zwolle het einddoel en anders dan de andere dagen heb ik Pandaatje vandaag niet aan het eind van de etappe neergezet, maar aan het begin, weer in 't Harde dus. Ten eerste heb ik geen zin om in de spits Zwolle in te moeten, verder is het in Zwolle natuurlijk betaald parkeren en 't Harde ligt toch zo'n 25 km dichterbij, dus scheelt het ook zo'n 50 km autorijden en dat is met de huidige brandstofprijzen nooit weg natuurlijk!

Ik ben wel weer lekker vroeg weggegaan, bijna geen files gehad en om kwart voor acht arriveer ik op het inmiddels overbekende station 't Harde. Omdat ik nu vroeger ben hoef ik niet zo ver de parkeerplaats op te rijden om een plekje te vinden!

Het weer is wel enorm omgeslagen, na de heerlijke lentedagen van de afgelopen week is het nu bewolkt en behoorlijk koud. Ik ben tenminste blij dat ik weer een lange broek aan heb getrokken en het er niet op gewaagd heb om in driekwartbroek te gaan lopen vandaag.

Ook nu zie ik direct weer stickers op palen en borden zitten, maar tot m'n verbazing klopt de routebeschrijving totaal niet met de route! Ik snap er niks van en ben echt blij met het blauwe lijntje op m'n GPS, want in het bos aangekomen ontbreekt daar ook de markering. Gek hoor, de routebeschrijving is tot nu toe heel accuraat geweest en nu is er geen touw aan vast te knopen. Wat blijkt: ben ik de routebeschrijving voor de rolstoelers aan het lezen … Dom dom dom, en terugkijkend op de route klopt alles precies! Direct als ik het bos uitkom is daar ook weer markering, dus ik denk dat ze het stukje bos nog moeten doen, daar zullen nog wel paaltjes geslagen moeten worden of zo.

Na zo'n 6 kilometer kom ik bij een groot woonhuis waarnaast een "Fantasietuin" is gebouwd. Het lijkt de Efteling wel in het klein! Ik zie een bordje "welkom" staan en ook een bordje "looprichting". Ik ga brutaalweg dus maar een kijkje nemen en wandel de hele tuin door. Helemaal geweldig, leuke gangetjes, trappetjes, bruggetjes, gebouwtjes, ik kom ogen tekort om alles te bekijken. Bij een paar stoeltjes las ik even een pauze in en schrijf een berichtje achter op een visitekaartje, dat laat ik in de brievenbus achter. Leuk intermezzo geweest!

Ik kom door het dorpje 't Loo en langs landgoed 't Loo en dan kom ik in Wezep, waar het eind van etappe 19 is, ik zit hier op zo'n 14 km en ik vind het een beetje jammer dat de route Wezep niet in gaat, ik had best trek in een bakkie gehad! Een restaurantje vlak bij het station is nog niet open, maar ik kan wel even buiten zitten voor een crackertje en een energiedrankje.

Dan gaat het verder richting Hattem, door het bos en over de heide, waar een kleine kudde Schotse Hooglanders rustig ligt te liggen en gelukkig geen interesse in mij vertoont. Overigens hebben ze een hele lading vers zand gegooid op een stuk van de route, aldus een ruiterpad gecreëerd. Gelukkig hoef ik er niet al te ver op te lopen …

Ik kruis de A28 en al snel daarna loop ik Hattem binnen, waarna de route over landgoed Molecaten gaat. Hier zie ik aan de overkant van het water een restaurantje zitten en gelukkig is er een bruggetje over het water. Eindelijk koffie! Wel de allerduurste koffie die ik op het Westerborkpad heb gedronken tot nu toe … Maar goed, het was wel lekker!

Vlak voor ik Hattem echt binnenga, kom ik langs een Joods kerkhof. Dat was wel even zoeken, het was een heel klein afgeschermd hoekje van een veel grotere algemene begraafplaats.

Hier ligt volgens de beschrijving een echtpaar begraven dat in de oorlog op een andere plaats was ondergedoken dan hun kinderen. Vooral de vrouw kon het niet nalaten om telkens haar kinderen op hun onderduikadres op te zoeken, waardoor ze veel mensen in levensgevaar bracht. In de beschrijving staat letterlijk: Uiteindelijk zag de ondergrondse geen andere uitweg dan het echtpaar te doden, hetgeen op 22 april 1944 gebeurde. Ik ben verbijsterd door dit verhaal en vraag me af of er geen andere manier te vinden is geweest om die vrouw van de ernst van haar gedrag te overtuigen.

Dan kom ik in het centrum van Hattem en dit is natuurlijk ook weer een oud en fotogeniek plaatsje. Ik wijk dan ook weer af en toe af van de route en m'n camera maakt weer overuren. Toch wel jammer dat het vandaag een beetje somber weer is!

Ik bezoek de voormalige synagoge, de buitenkant van het pand is beschermd monument, maar tegenwoordig is er een winkeltje in gevestigd. Wel kan je er een beschrijving van de synagoge krijgen en de eigenaresse weet ook nog het één en ander te vertellen. Het is overigens een ander huisnummer dan in de beschrijving staat: de synagoge zit op nummer 33 en niet op 37!

In Hattem is tevens het eindpunt van etappe 20 en om dit te vieren ga ik maar weer eens aan de koffie en wel in het prachtige restaurant "De Zwarte Truffel". Geweldig, wat ziet dit er aan de binnenkant mooi uit. Ik vraag aan de eigenaar hoe oud het pand is en de fundering blijkt maar liefst uit 1610 te zijn!

Ik stel m'n GPS weer in op de laatste etappe van vandaag en verlaat Hattem door de prachtige Dijkpoort. Ik kom langs het water te lopen richting de bruggen over de IJssel en mag als eerste de rode spoorbrug onderdoor. Dit stukje van de route is voor een bruggengek als ik om te kwijlen natuurlijk … En zie: de zon begint ook steeds meer door de wolken te komen!

Na de spoorbrug is daar de IJsselbrug en die ga ik niet onderdoor, maar ik mag er overheen. Geweldig natuurlijk, maar er staat een fikse wind en ik stop uit voorzorg m'n pet maar even in m'n jaszak. Bovenop de brug waai ik inderdaad zo'n beetje uit m'n jasje en ik kan met moeite m'n camera stil houden. Aan de ene kant zie ik de spoorbrug liggen en aan de andere kant de brug waar de snelweg overheen gaat.

Iedere keer als er een vrachtwagen over de brug rijdt, voel je hem helemaal trillen, dat doet me een beetje aan de Van Brieneoordbrug denken, daar heb je dat ook. Aan de andere kant van de brug kom ik op bekend terrein: hier heb ik eens gelopen met de Blauwvingertocht in Zwolle, toen in de winter met veel sneeuw.

Ik kom langs het Katerveer met prachtige oude sluisjes en ophaalbruggetjes en las hier in de zon en uit de wind nog een laatste pauze in. Heerlijk even op een bankje met m'n gezicht in de zon! Een stukje langs het water, door hoge bomen omzoomd en dan via een woonwijk met prachtige oude huizen richting station. Ik kom nog langs het gymnasium Celeanum met de Rozenboom, een kunstwerk ter nagedachtenis aan de Jodenvervolging.

Op het station aangekomen blijkt dat ik nog tijd heb om even een toilet op te zoeken en dan heb ik mooi op tijd de trein terug naar 't Harde. Rond half zes vertrek ik weer met Pandaatje naar Rozenburg en met een korte stop voor een kopje meeneem-koffie ben ik rond een uur of kwart over zeven weer thuis. Het gaat nu opschieten, nog 4 dagen en ik ben in Westerbork!