Omhoog met de trein en terug te voet

Nou, en vandaag was dan de grote dag! Ik ga per trein de Snowdon op (berg van 1085 meter) en ben van plan om dan terug naar beneden te gaan lopen. Een treinticket (de zogenaamde "Early Bird" van 09.00 uur) had ik al via internet geboekt. Helaas kon je deze trein alleen retour boeken, dus de helft heb ik voor niks betaald! Dat ik zo vroeg op pad moest, betekende wel dat het ontbijt erbij in zou schieten, want het is drie kwartier rijden en ik moet om half negen de tickets ophalen. Ontbijt is pas om kwart over acht, dus helaas pindakaas.

Gelukkig heb ik koffie op de kamer en samen met wat crackers heb ik dus toch een soort ontbijt. Ik speel een beetje op safe en vertrek om half acht uit het hotel. Een rustige rit en ik ben inderdaad rond kwart over acht in Llanberis, waar het treintje vertrekt. Parkeren moet natuurlijk weer betaald worden en dat kost maar liefst 7 pond. Wordt een duur dagje vandaag! Ik moet nog 10 minuutjes wachten tot de ticketoffice open gaat en dan krijg ik een kaartje voor compartiment C.

Ik haal een beker koffie en dan moeten we nog tot 10 voor 9 wachten tot we de trein in mogen. Dit is eigenlijk één treinstel, dat door een locomotiefje omhoog geduwd wordt over een heel smal spoor. Het gaat onwijs langzaam en de uitzichten zijn adembenemend. Er wordt drie maal gestopt, op een kwart, op de helft en op driekwart, de laatste keer om een tegenligger te laten passeren.

Hoe hoger we komen, hoe meer we ook in de wolken komen en ik begin bang te worden dat ik te dun gekleed ben met alleen een jasje! Eenmaal boven gekomen vraag ik voor de zekerheid toch even of het pad dat ik in gedachten heb inderdaad goed te doen is, en er wordt me verzekerd dat ik dat best kan! Ik laat de rein dus vertrekken en omdat alle treinen voor vandaag al volgeboekt zijn, is er geen andere weg terug dan lopend ...

Natuurlijk klim ik eerst even naar het allerhoogste punt en sta daar midden in de mist. Maar koud is het gelukkig helemaal niet! Tot m'n verwondering zijn er ook al een flink aantal mensen die lopend omhoog gekomen zijn. Op m'n vraag hoe laat die dan vertrokken zijn: om half zeven! De meeste van die klimmers hebben trouwens één van de moeilijker paden gedaan. Ik laat me goed informeren welk pad ik moet hebben, ik wil de makkelijkste variant! Ook koop ik voor de zekerheid een plattegrondje. En wat souvenirs natuurlijk ...

Dan ga ik op pad en het eerste deel is onwijs glad omdat het zo mistig is. Ik ga prompt onderuit en wordt door twee omhoog klimmende heren omhoog gehesen. Dat begint al goed! Ik zal nog voorzichtiger moeten doen! Gelukkig is het de rest van de dag goed gegaan, geen valpartijen meer! Vrij snel al trekt de lucht open en dan zie ik pas goed hoe hoog ik zit en hoe prachtig het uitzicht is!

Na het eerste gladde stuk komt er een heel stuk dat vrij gemakkelijk gaat. Op de splitsing van de drie paden laat ik de twee moeilijke varianten links en rechts liggen en volg rechtdoor het pad dat de treinrails min of meer volgt. In het treintje op de weg omhoog zagen we hier al dapperen klimmen!

Dan komt er een onwijs steil stuk, echt een beetje tricky, met allemaal losse stenen zodat je het risico loopt te gaan "rollen". Sommige stukjes doe ik dan ook maar zijwaarts en ik ben blij dat ik m'n stok bij me heb! Ik kom steeds meer mensen op de weg naar boven tegen en heb bewondering voor iedereen die deze klim doet. Tegelijkertijd vind ik het jammer dat ik het zelf niet meer kan. Maar goed, ik geniet van hetgeen ik nog wèl kan!

Na dat hele steile stuk vlakt het weer een beetje af en gaan we de spoorlijn onderdoor. Natuurlijk rijden de treintjes heen en weer en het is prachtig om ze op de foto te zetten. Vooral als de speciale stoomtrein langs komt! Tuuuuuuut tuuuuuuuut. De zo'n schijnt nu volop en m'n jas is allang uit. Ik ben nu wel blij dat ik geen trui mee heb genomen, het is hartstikke warm. Toch heb ik het lang niet zo warm als de klimmers, die zie er echt bezweet uit!

Dan kom ik op het punt halverwege en daar is een café. Lekker even een kopje koffie en even zitten. Wel jammer dat de toiletten buiten werking zijn ... Want hier op de berg zijn geen bomen en struiken waar je even achter kunt zitten ... Ik vermaak me met het bekijken van de mensen die omhoog gaan en verwonder me echt over sommigen. Er zijn erbij die zo zwaar bepakt zijn alsof ze de Himalaya aan het beklimmen zijn, maar ook mensen op sandaaltjes, met een heel klein flesje drinken. De fanatieke klimmers zijn allang voorbij en wat ik nu tegenkom zijn meer de dagjesmensen. Hijgend en puffend. Maar goed, ze doen het toch maar, hoewel ik vermoed dat sommigen niet verder dan halfweg gaan.

Weer een stuk verder ga ik even lekker in de zon op een groot rotsblok zitten en eet wat. Achter een nog groter rotsblok las ik toch maar even een sanitaire stop in, dat lucht op! Dan opeens zie je na een bocht het stadje beneden liggen en je krijgt ook weer wat zicht op bomen. We kruisen nogmaals het spoor en dan is daar het einde van het rotsblokkenpad en gaat het verder over asfalt. Onwijs steil naar beneden, dat wel, ik krijg gewoon pijn in m'n tenen!

Dan opeens komt er een hokje waar ze ijs verkopen en ik vind dat ik dat wel verdiend heb! Het smaakt heerlijk. Even verderop is een cafeetje en daar ga ik lekker aan een picknickbank zitten, neem een koffie en ga even naar een echt toilet. Hierna ben ik vrij snel weer terug bij het treinstation. Ik ben zo'n 4 uur onderweg naar beneden geweest, het treinreisje omhoog duurde 3 kwartier ... En ik heb van begin tot eind genoten! Van mij mogen ze bij iedere berg een trein omhoog laten gaan. Dit was een heerlijke manier om toch van de bergen te genieten, ook al kan ik niet meer klimmen!

Ik koop nog een beer met een Snowdontruitje aan en biets een stickertje voor in m'n wandelboekje. Het was toch bijna 8 kilometer en die mogen best geschreven worden! Dan haal ik Kiaatje weer op en rij via een prachtige bergweg terug, echt schitterend! Ik besluit om nog even naar Conwy te gaan voor een terrasje en dan ga ik terug op weg naar het hotel. Lekker badderen en m'n spulletjes een beetje reorganiseren, morgen een lange rit, dan nog één nachtje in Engeland en dan zit de vakantie er weer op!