Van Hilversum naar Amersfoort

Voor deze zondag, de 11e maart, was er mooi weer voorspeld met een lekker zonnetje en in het LWP vond ik niet zo heel veel boeiends staan. Ja, de tocht in de Ooijpolder schijnt erg mooi te zijn, maar juist in de grensstreek hadden ze het minst goede weer voorspeld. Ik besloot dus om op deze zondag het 4e deel van het Westerborkpad te gaan lopen.

Eigenlijk stonden hiervoor etappe 7 en 8 op het programma, maar samen waren die maar 18 km. Vond ik eigenlijk een beetje zonde van die lange reis en ik besloot om etappe 9 eraan vast te plakken. Dan kwam ik uit op 28,1 km. Er zaten niet zo heel veel historische punten in deze etappes, dus dat zou makkelijk moeten lukken!

Pandaatje moest hiervoor op station Amersfoort-Schothorst geparkeerd worden, en het bleek dat de treinreis naar Hilversum Sportpark niet zonder overstappen kon. Al met al werd het best een lange reis en ik besloot lekker vroeg op pad te gaan. Om 10 over 6 reed ik Rozenburg uit, ben je dan gestoord of niet op de zondag?

Amersfoort-Schothorst was snel gevonden en ook de treinreis verliep weer vlot, geen vertraging en zeeën van tijd om over te stappen. Wel zag ik vanuit de trein alleen maar bos, bos en nog eens bos, ik vreesde dus het ergste voor de tocht van vandaag!

Op Hilversum Sportpark had ik al snel het blauwe lijntje van de route weer te pakken (dit stuk van het pad was nog niet gemarkeerd) en ja hoor, na pakweg een goeie kilometer dook de route het bos in, om daar niet meer uit te komen tot vlak voor Baarn. Maar och, zo vroeg in de ochtend met de zon die door de bomen schijnt en als ik nog helemaal fit ben, vind ik bos niet zo heel erg!

De route bleef op deze etappe heel dicht bij de spoorlijn, zodat er vrij vaak een trein vlakbij voorbijreed. Ik maakte een praatje met twee joggers die ik onderweg tegenkwam en had diverse ontmoetingen met uitgelaten honden. Die hebben zeker ook de lente in hun bol!

Vlak voor station Baarn, de finish van etappe 7, kwam ik langs een mooi parkje, waar ik even een bankjesrust heb ingelast. Ik zat hier op ongeveer 8 kilometer en een mueslireep met een slokje energiedank gingen er wel in. Ook heb ik voor de eerste keer dit jaar m'n jasje aan m'n rugzak gehangen. Wat een heerlijk weertje, de lente komt er nu echt aan!

Op station Baarn heb ik even wat foto's gemaakt van de Koninklijke wachtkamer die daar is en van het monument voor de gevallenen uit de 2e Wereldoorlog vlak voor het station. Dan stel ik GPS in op etappe nummer 8 en bereid me voor op de volgende stukken bos.

Maar tot m'n verbazing gaan we helemaal niet door het bos! Direct na het verlaten van de bebouwde kom van Baarn mag ik een kilometerslange asfaltweg op met aan de rechterkant de spoorlijn en aan de linkerkant weilanden zover als je kunt kijken! Ik geniet met volle teugen en maak op dit stuk 2 maal zoveel foto's als daarnet in het bos.

Op het laatst verlaat de route de asfaltweg en gaat over een stuk klompenpad. Daar staat een bordje dat je tussen half maart en half juni hier niet mag lopen. Ik denk vanwege het broedseizoen. Dat staat niet in het boekje genoemd, maar ik vrees dat tussen die data de wandelaars gebruik zullen moeten maken van de rolstoelroute, die de asfaltweg blijft volgen.

Maakt niet uit, beide routes komen op hetzelfde punt uit en dan gaat het Amersfoort in. Op de ellenlange Soesterweg zit het eerste historische punt voor vandaag: een Joodse begraafplaats met monument. In het boekje staat dat je de sleutel op nummer 126 kunt halen, maar vlak hiervoor is er aan de linkerkant een begraafplaats en het hek staat gewoon open!

Ik wandel wat over het kerkhof, maar ik ben inmiddels een beetje bekend met Joodse kerkhoven en daar heeft dit helemaal niets van weg. Ook een monument is in geen velden of wegen te bekennen. Na het maken van een paar foto's van nijvere bijtjes (of zijn het hommeltjes?) besluit ik om toch maar naar nummer 126 te lopen en ja, daar staat een huisje wat meer lijkt op wat ik op Joodse begraafplaatsen ben tegengekomen.

Een mevrouw doet de deur open en ik vertel dat ik het Westerborkpad loop en graag even het kerkhof wil bezichtigen. Geen enkel probleem en ze loopt met me mee en opent een klein poortje. Niet te geloven! Gewoon in een achtertuin zeg maar, is hier een heel kerkhof! Als je van het bestaan niet wist, zou je dat vanaf de straatkant nooit vermoeden.

De mevrouw maakt ook even het Metaarhuis open zodat ik daar een kijkje kan nemen. Een heel eenvoudig gebouwtje en ook heel klein. Bij begrafenissen met veel nabestaanden en andere belangstellenden zal het best krap zijn. De mevrouw vertelt ook dat de begraafplaats net opgeknapt is, de stenen zijn rechtgezet en de letters weer mooi zwart gemaakt. Ze wijst op een steen die doormidden is gebroken en weer aan elkaar geplakt. Van een andere steen is een heel stuk verdwenen, die staat er een beetje mank bij. Ook wijst ze op enkele houten zerken en vertelt dat er daarvan nog meer zijn, maar dat de tekst daarop niet meer te achterhalen is.

Ik wandel even over het kerkhof heen en bekijk het monument met daarop de tekst: "Hier rusten zij die eenzaam en ver van alles wat hun lief was als kinderen van hun volk in de jaren 1940-1945 ondergingen in het concentratiekamp bij Amersfoort." Ik probeer de sfeer van de begraafplaats met m'n camera te vangen, maar vind dat zoals gewoonlijk erg moeilijk.

Dan bel ik weer aan om te vertellen dat ik weer vertrek en laat een kaartje van m'n website achter. Ik was trouwens de eerste wandelaar van het Westerborkpad die hier aanbelde, vertelde ze nog. Of ik ook naar de synagoge ging, vroeg ze ook nog. Ja, maar nu eerst een kopje koffie op station Amersfoort!

Daar heb ik een werkelijk overheerlijke Latte Machiato gedronken en ik was hier echt blij dat ik etappe nummer 9 er vandaag had aangeplakt. Het was net pas 1 uur geweest, met dit mooie weer zou het zonde geweest zijn om nu al terug naar huis te gaan!

Etappe 9 begint met een lange weg, de Koningin Wilheminalaan, Amersfoort uit. Ik ben hier vroeger vaak voor m'n werk geweest, op deze laan zat een kerkelijke drukkerij. Nu niet meer zo te zien, maar ik vind het leuk om het pand terug te zien! Het is trouwens wel heel erg vals plat, deze weg en als ik bij een bord kom waar "de Amersfoortse Berg" op staat, begrijp ik dat volkomen!

Bij de Stichtse Rotonde aangekomen zie ik in de verte het kenmerkende torentje van het Eemlandcollege, ook een cliënt van m'n eerste werkgever en ook daar ben ik heel vaak geweest. Het Kremlin van Amersfoort werd het wel genoemd en hier heeft de paus bij zijn bezoek aan Nederland de jeugd toegesproken.

Maar dit allemaal terzijde, hier gaat de route richting Kamp Amersfoort en via een klaphekje kom ik het voormalige kamp binnen, althans wat ervan over is. Ik wist eigenlijk helemaal niet dat hier zo'n monument van gemaakt was en ik bekijk geïnteresseerd de beschrijvingen bij de verschillende onderdelen. Het beeld van de Stenen Man op de fusilladeplaats vind ik een overweldigende indruk maken, en ook de gang daarnaar toe, gegraven door de gevangen van dit kamp.

Bij de gedenksteen is ook het bezoekerscentrum, waar ik even naar binnen ga voor een paar foldertjes. Achteraf blijkt dat één van de foldertjes is bedoeld voor kinderen vanaf een jaar of 10. Alles in die folder wordt in voor kinderen begrijpelijke taal verteld en eigenlijk spreekt me dat meer aan dan een folder voor volwassenen!

Behoorlijk onder de indruk verlaat ik Kamp Amersfoort weer en via een heel lange weg wandel ik richting de oude binnenstad van Amersfoort. Ook hier ben ik vroeger voor m'n werk geweest, op de Zuidsingel, vlak bij "de Lange Jan". Op de Zuidsingel zelf kom ik nu niet, maar via een paar schattige smalle straatjes kom ik bij de synagoge terecht.

Hierna beland ik op een groot plein met een heleboel terrassen en door het mooie weer is het een gezellig, drukke boel. Ik ben nu bijna aan het eind van de route, nog ca. 3 km en ik besluit hier maar even een kopje koffie te doen. Op Amersfoort-Schothorst was er niks en ik heb tenslotte nog best een lange rit voor de boeg.

De koffie smaakt weer prima en daarna krijg ik als afsluiter van de dag nog de onderdoorgang door de prachtige Koppelpoort. Onnodig te zeggen dat ik daar nog wat extra metertjes maak om dit prachtige bouwwerk op de foto te zetten!

Via een weg, evenwijdig aan de spoorlijn, ben ik nu vrij snel terug bij Amersfoort-Schothorst. Pandaatje staat natuurlijk braaf te wachten en ik vertrek voor de rit terug. Ik heb een prachtige dag achter de rug, vol afwisseling in het parcours en met heerlijk weer. De meeste indruk vandaag hebben toch wel de kleine verborgen begraafplaats en Kamp Amersfoort gemaakt.