Van Amersfoort naar Putten

Gisteren met die mooie dag was het dus helaas geen Westerborkpad geworden, omdat ik andere afspraken had. Maar ook voor vandaag werd nog redelijk weer voorspeld, dus ik besloot toch maar op deze vrijdag de etappes 10 en 11 te gaan lopen. De rit naar het eindstation wordt steeds langer natuurlijk en omdat ik besloten heb om toch maar vroeg te starten, vertrek ik rond 6 uur vanuit Rozenburg.

Dan is het nog behoorlijk koud, en ik hoop dat de zon wat later op zal komen, maar hoe dichter ik bij Putten kom, hoe meer het erop gaat lijken dat er een hardnekkige mist hangt. Een pessimist denkt dan: Wat een pest, die mist, maar een optimist daarentegen denkt: Trekt wel op, die mist. Gelukkig ben ik een optimist!

Op station Putten heb ik wel even de tijd voor een kopje koffie, het koffietentje op het station is open en zo kan ik koffie drinken en met een schuin oog de stationsklok in de gaten houden. De trein is mooi op tijd en om 5 voor acht vertrek ik naar Amersfoort-Schothorst. Onderweg passeer ik de stations Nijkerk en Amersfoort-Vathorst, die zal ik straks beide ook lopend aandoen.

Op Amersfoort-Schothorst blijkt dat ik eigenlijk één lang fietspad moet lopen richting Amersfoort-Vathorst en allemensen, wat is het druk op dat fietspad! 't Is nog net geen filerijden, maar veel scheelt het niet! Het is nu zo'n kwart over 8/half 9 en er fietsen ook veel jongelui, vermoedelijk naar school of naar het station om vandaar naar school te gaan. Ik ben de enige wandelaar op het fietspad en word af en toe een beetje vreemd aangekeken.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de route van etappe 10 niet zo heel erg inspirerend vond. Eigenlijk is het één lange rechte weg, hoewel ik kan zien dat de routebouwers erg hun best hebben gedaan om er toch iets leuks van te maken. Het dorpje Holkerveen met een groot globe-standbeeld vind ik een erg leuke doorkomst en ook de weggetjes daar rondom. Maar de laatste weg naar Nijkerk toe is een fietspad langs een vrij drukke weg, dat kan me minder bekoren.

In Nijkerk word ik uitgenodigd door Henrike van W4W om een kopje koffie te komen drinken. Helaas is zij pas om 13.00 uur thuis, terwijl ik al om 09.30 in Nijkerk ben. Volgende keer beter, Henrike! Ook in Nijkerk ben ik vroeger voor m'n werk geweest, zorgcentrum Huize Sint Jozef, en ik kom er nu nagenoeg langs. Even een klein ommetje voor een foto, ja hoor, ik herken het nog direct! Heb hier zelfs een keer gestemd met zo'n kiezerspas of hoe dat ook mag heten!

In het centrum is een museum waarin, volgens het routeboekje, vrij veel te vinden is over de historie van de Joodse gemeenschap in Nijkerk. Omdat ik zo lekker vroeg ben was ik hier graag even gaan kijken, maar helaas is het museum alleen op woensdagmiddag en op zaterdag open. Dan maar op zoek naar een kopje koffie en dat vind ik bij Patisserie Knevel. Heerlijke koffie en ik biets ook nog een stempeltje voor m'n wandelboekje.

Dan via het centrum van Nijkerk naar het station, waarbij ik historisch spoorpunt 32, het woonhuis van de familie de Liver, passeer. Bij het staton zit etappe 10 erop en ik blijk door allerlei foto-ommetjes toch een kilometer meer gewandeld te hebben dan de officiële route! Ik save de track van etappe 10 en stel de GPS in op etappe 11, ook alle gegevens over gemiddelden en zo wis ik na iedere etappe, zodat ik elke etappe "vers" begin.

Etappe 11 begint met een wegomlegging door bouwwerkzaamheden, ik moet een aardig stuk omlopen en ben blij met m'n GPS, daarmee kan ik goed bekijken welke straatjes ik moet hebben. Als ik langs een boekwinkel kom besluit ik een ansichtkaart te kopen voor in m'n wandelboekje en tjonge, wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb, want ik kwam hier tot de ontdekking dat m'n wandelboekje nog in de patisserie lag! Gelukkig liep je in het begin van etappe 11 een stukje terug, zodat ik niet al te ver hoefde te lopen om m'n boekje weer in m'n armen te kunnen sluiten. De koffiegasten die na mij kwamen hadden het op tafel gevonden en afgegeven aan de dame achter de toonbank. Best wel blij mee!

Vlak voor ik Nijkerk verlaat passeer ik het Joods monument. Dat valt op door drie in het oog springende glazen druppels, met in twee daarvan een sleutel ingegoten. Op een bordje naast het monument staat de betekenis, heel moeilijk te lezen en nog moeilijker te fotograferen. De sleutel in de grote druppel is de sleutel van de vroegere synagoge in Nijkerk, de tweede druppel is met opzet leeg gelaten en symboliseert de verdwenen Joodse gemeenschap, de derde druppel bevat een kleine sleutel die staat voor de toegang op een hoopvolle nieuwe toekomst.

Ook de rest van het monument staat bol van de symboliek, zo is de Davidsster erin verwerkt, de kleuren van de Israëlische en de Nederlandse vlag en de namen van de omgebrachte Joden staan in twee Thorax-rollen gegraveerd. Ik vind het een erg mooi monument!

De route van etappe 11 vind ik weer veel leuker dan etappe 10, heerlijk over mooie smalle buitenwegen, veel door het boerenland, zodat je weer heerlijk om je heen kunt kijken, maar ook een stukje door natuurgebied Oldenaller. Het is prachtig gevarieerd en hoewel het zonnetje nog steeds niet schijnt loop ik heerlijk te genieten.

Na ongeveer 8 kilometer zie ik een leuk bord staan met de tekst: de Zoete Inval, leuk da'j d'r bint. Dat klinkt uitnodigend en ik ga dus even kijken. Heel leuk plekje, maar helaas zijn ze niet geopend. Maar het ziet er gastvrij genoeg uit om toch even een korte rust in te lassen, er staan stoeltjes en bankjes genoeg. Ik eet wat crackertjes en mueslirepen en maak fotootjes van alle oude spullen die her en der verspreid staan. Zoals ik al zei: een heel leuk plekje en ik laat een kaartje van m'n site achter.

De route blijft leuk (althans voor mijn plattelandsvoorkeur) en ik maak een babbeltje met de eerste koe die ik dit jaar buiten zie staan. Erg spraakzaam is ze niet, maar ze kijkt me wel begripvol aan. Het zonnetje begint zowaar ook door de wolken heen te komen en zo houdt m'n schaduw me dit laatste uurtje van de tocht toch nog even gezelschap.

Eenmaal in Putten neem ik nog even een bankjesrust bij het monument voor de grote razzia hier op 2 oktober 1944. Er staat een groot beeld en daarvoor een perk, bestaande uit allemaal kleine door heggetjes omzoomde stukjes grond. Die zijn allemaal leeg, op eentje na, daar staat een klein bordje met een naam en datum erop. Ik vraag me af waarom deze ene er wel staat en de andere allemaal leeg zijn. Worden ze opgeknapt en is deze misschien vergeten?

Na deze laatste stop is het nog anderhalve kilometer naar station Putten en het eindpunt van deze etappe en deze wandeldag. Ik heb het een mooie dag gevonden, zeker het tweede stuk. Als ik alles nu optel, kom ik op 11 etappes van de 31, en op 119 km van de 337: ik heb dus zo'n beetje 1/3e gehad! De terugreis verloopt ook vlot, even bij Gouda een klein opstoppinkje, maar rond 17.00 uur ben ik thuis.