Van Weesp naar Naarden

De komende week zou ik het behoorlijk druk hebben en zo besloot ik om de etappes 3 en 4 in het weekend te gaan lopen. Voor beide dagen was er mooi weer voorspeld, maar op zaterdag zou de Joodse Begraafplaats in Muiderberg gesloten zijn en daar wilde ik toch wel heel erg graag heen, dus viel de keus dit keer op zondag.

Bij het zoeken naar de gegevens voor parkeergelegenheid bij station Naarden-Bussum, stuitte ik op het feit dat de Park & Ride aldaar niet gratis is. Maar liefst € 4,80 moet er betaald worden voor een dagkaart en ik kon nergens vinden of dat ook op zondag gold. Bij Bussum Zuid was parkeren wel gratis en ik bekeek de afstand tussen beide stations. Hmmmm, dat was maar 2 kilometer, terwijl een treinkaartje vanaf Bussum Zuid net zo duur was als vanaf Naarden-Bussum. Ik kocht dus een E-ticket vanaf Bussum Zuid en besloot eerst op station Naarden-Bussum te gaan kijken. Was het daar gratis, prima! Was het daar niet gratis, dan zou ik naar Zuid rijden en op de terugweg 2 kilometer langer lopen. Het was vandaag toch niet zo'n lange etappe. En met € 4,80 uitsparen heb ik toch weer op z'n minst 2 kopjes koffie verdiend!

Zondagochtend weer lekker vroeg vertrokken, maar helaas viel het weer een beetje tegen, het was bewolkt en behoorlijk grijs. Ik hoopte dat de zon nog zou gaan schijnen in de loop van de dag! Bij station Naarden-Bussum aangekomen bleek het parkeren op zondag inderdaad gratis te zijn en ik stalde dus Pandaatje en kon nog mooi de trein van 08.38 halen.

Iets voor 9 uur was ik dus op het inmiddels bekende station van Weesp en startklaar voor etappe nummer 3. Die ging eerst door het centrum van Weesp, leuk door smalle straatjes lopen met aan weerskanten kleine huisjes. Ik ben dol op dit soort historische stadjes!

Midden in het centrum stond de Joodse synagoge, historisch spoorpunt 17. Aan de zijkant van de synagoge zit een plaquette met daarop de tekst: "Dit is de plaats waar zij de eeuwige en elkaar ontmoetten … tot ze zo maar weg waren … " Een tekst om rillingen van te krijgen!

Iets verderop staat in een nauw steegje het woonhuis van de familie van der Hal, rabbijn van de Joodse gemeenschap in Weesp. Het jaar waarin dit huis gebouwd is staat aangegeven volgens onze jaartelling en de Joodse jaartelling. Als ik bekijk hoe smal dit steegje is, kan ik alleen maar concluderen dat de mensen vroeger niet zoveel om uitzicht hebben gegeven!

Via het bastion De Bakkerschans verlaat ik Weesp (helaas ben ik nergens het plaatsnaambord tegengekomen voor m'n verzameling …) en kom op een kilometerslange weg langs de Vecht te lopen. Veel woonboten aan de ene kant en leuke huisjes en mooie uitzichten over de weilanden aan de andere kant. Jammer dat de wereld zo grijs is, maar ik fotografeer er toch niet minder om!

De markering is tijdens deze etappe trouwens prima in orde. Ik heb de afgelopen week contact gehad met Alex, die de markering in Amsterdam verzorgt, en van hem hoorde ik dat de graffity- en stickerschoonmaakdienst van de Gemeente Amsterdam zo'n beetje alle stickers verwijderd had. Kan hij weer helemaal opnieuw beginnen, wat een klus!

Na ongeveer 5 kilometer kom ik Muiden binnen en direct na het plaatsnaambord zit daar links een restaurantje. De verlichting buiten is aan, er staat een uitnodigend bord, dus hoewel het nog erg vroeg is, ga ik binnen even kijken. Wel, ze waren nog niet officieel open, maar ik was van harte welkom voor een kopje koffie! De koffie smaakte prima en ik heb ook nog een stempeltje voor in m'n wandelboekje gebietst.

Tussen Weesp en Muiderberg zouden er verder geen historische sporen zijn, maar de route ging wel een stukje door Muiden heen. Leuk langs het water en op een brug was er prachtig uitzicht op een paar grote zeilboten met op de achtergrond het Muiderslot.

De route ging niet naar het Muiderslot toe, maar boog Muiden uit en direct na het verlaten van de bebouwde kom mocht ik via een overstapje een grasdijk op. Griebeltjes, volgens m'n kaartje zou ik deze grasdijk kilometers moeten volgen! Gelukkig was het niet al te modderig en bobbelig, zodat ik niet de hele tijd naar m'n voeten hoefde te kijken.

Want dat zou ik wel zonde gevonden hebben, de uitzichten waren in één woord schitterend! Eerst over het water heen het zicht op het Muiderslot, later keek je uit over het IJmeer. De zon was in Muiden heel eventjes achter de wolken vandaan gekomen, maar nu was het weer grijs en eigenlijk vond ik dat niet eens zo erg. De kale bomen langs de kant van het water en dan de nevel op het water, het was fantastisch!

Het bleef inderdaad grasdijk lopen tot aan Muiderberg, in totaal dus zo'n 3 kilometer. Na verloop van tijd had ik wel van het talud af kunnen klimmen en op de weg lager kunnen gaan lopen, maar ik vond het uitzicht zo mooi dat ik toch maar boven gebleven ben! Via overstapjes liep het pad zelfs dwars door de achtertuin van een huis heen, toegang alleen voor doorgaande wandelaars stond er op een bordje, prachtig!

Net als ik de grasdijk toch een beetje zat begin te worden, is daar Muiderberg en mag ik de dijk af. Hier bij de bushalte bij de Joodse Begraafplaats is het eind van etappe 3 en als ik in een parkje een picknickbank zie staan besluit ik tot een korte stop. Ik wil de begraafplaats uitgebreid bezoeken, dus eerst een hapje en een drankje is nooit weg.

Na Diemen ben ik een beetje voorbereid op de omvang van deze begraafplaats. Het is de grootste Joodse begraafplaats in Nederland en ik staar weer met ontzag naar honderden, nee duizenden grafstenen. Er sluipt een woord m'n brein binnen en blijft daar hangen: dit is geen begraafplaats zoals wij die kennen, dit is een ware dodenakker. Joodse graven mogen niet geruimd worden, dus op de oudste plaatsen van deze begraafplaats staan zerken die eeuwen oud zijn. Soms zijn er ook velden met maar één zerk, met daarop: Akker vol graven.

Zo'n beetje midden op de begraafplaats staat het monument ter herinnering aan degenen die omgekomen zijn in de 2e wereldoorlog. Daar staat ook een schaal vol met kiezeltjes en ik leg ter nagedachtenis een steentje op één van de grafstenen bij het monument.

Daarna wandel ik over het kerkhof en laat de uitgestrektheid tot me doordringen. Op een wat nieuwer gedeelte liggen hier en daar bloemen en kan ik de tekst op de stenen lezen, maar over het algemeen is de sfeer grijs en somber. Het past perfect bij een grijze dag als deze, hoewel de zon heel af en toe om de hoek kijkt.

Na het verlaten van de begraafplaats stel ik de GPS in op etappe nummer 4, nog 8,5 km te gaan en voor vandaag zijn er verder geen historische sporen meer. Eerst volgt er een stuk fietspad met aan weerszijden mooie boerderijen, dan kruisen we de weg en de spoorlijn en direct daarna staat daar een pracht van een molen te vragen of hij op de foto mag. En wie ben ik dan om nee te zeggen …

Daarna gaat de route weer van het asfalt af en door klaphekjes en over smalle bruggetjes vervolg ik mijn weg. Een lang graspad langs het Naardermeer en opeens is daar een huisje en staat daar een bord "Koffie". Helemaal geweldig en net op tijd, want m'n rug wilde toch wel even van de rugzak verlost worden. Voor één hele euro had ik een heerlijk bakkie koffie en die heb ik samen met een echtpaar, dat een dagje aan het fietsen was, opgedronken. Leuk plekje en ook de vogeltjes werden hier blijkbaar verwend, want de koolmeesjes vlogen af en aan! In een rek stonden mooie foto's van de omgeving te koop en daarvan heb ik er een gekocht voor in m'n wandelboekje.

En dan de laatste kilometertjes, de route bleef nog een heel stuk onverhard en tussen de bomen door zag ik steeds het Naardermeer schemeren. Ik denk dat je er in de zomer helemaal niks van ziet op dit pad!

Dan ben ik opeens in Naarden en na een stukje bebouwde kom gaat dit over in Bussum. Dan nog een paar honderd metertjes en daar staat Pandaatje weer braaf te wachten! Het is weer een geweldige dag geweest, hoewel niet te vergelijken met de proloog en de 1e twee etappes. Veel meer natuur in dit stuk en "slechts" 3 historische sporen, waarvan ik de begraafplaats in Muiderberg toch wel erg indrukwekkend vond.

Ik ben achteraf bij dat ik etappe 5 er niet bij genomen heb vandaag, dan had ik me denk ik toch teveel moeten haasten. Voor verderop in de route toch maar eens kijken of ik die lange etappes niet wat anders in kan delen, eigenlijk is 25 km lang zat voor dit soort wandelingen!

Op de terugweg naar huis zit ik in de auto alweer plannen te maken voor het volgende stuk van het pad. Ik ben natuurlijk nog maar net op weg, maar zoals de route tot nu toe in elkaar zit, kan ik alleen maar zeggen: dit vind ik boeiend om te wandelen!